Op 18 december, na een verblijf van 6 dagen op Lanzarote vertrekken we vanuit Arrecife met als doel Las Palmas, Gran Canaria. We kiezen voor een route van enkele dagtochten langs de oostkust van Lanzarote en Fuerteventura, met tussenstops in de baai van Playa Papagayo aan de zuidkust van Lanzarote en in Gran Tarajal en Morro Jable op Fuerteventura. Er is weinig wind, maar gelukkig doet de motor het prima. Helaas heeft de stuurautomaat flinke kuren. Na enkele foutmeldingen en een iets geringer aantal succesvolle oplossingen reageert deze nu helemaal niet meer. We leggen ons er maar bij neer, want over een paar weken laten we alle instrumenten, inclusief de stuurautomaat vervangen. We behelpen ons met een lang elastiek aan het stuurwiel en dat werkt eigenlijk best goed. Als je de zeilen goed trimt kun je het stuurwiel zo maar een kwartier onaangeraakt laten. De oversteek naar Gran Canaria is een dagtocht van 50 mijl. Het weer klaart op, de wind trekt aan en met flinke golven lopen we las Palmas binnen. Deze jachthaven heeft weinig plek voor bezoekers. Er zijn veel ‘live-aboards’; mensen die op hun boot wonen en zich weinig verplaatsen. Ook zijn er veel boten die hun oversteek naar het Caribisch gebied i.v.m. corona en de naderende kerstdagen hebben uitgesteld. De havenmeesters zetten ons op een wachtlijst, maar we mogen zo lang voor het havenkantoor aan een bezoekerssteiger liggen; een prima plek, waar we bijna een week ‘wachten’.

Een paar dagen voor Kerst komen de kinderen met hun vriend/vriendin en we hebben een heerlijke tijd met z’n zessen. We versieren de boot met kerst- en feestverlichting en houden een her-doop ceremonie voor Avalon. Judith ontkurkt de champagne, verspilt wat over dek en wenst haar ‘behouden vaart’. De champagnekurk hangen we, samen met de kurk van de echte originele doop op een ereplekje in de kajuit.

Las Palmas is een grote stad met zo’n 380.000 inwoners en bestaat uit een (beetje saai)  historisch gedeelte in het zuiden en een bruisend uitgaansgedeelte in het noorden. We kijken onze ogen uit. Er is een lange boulevard met restaurantjes, cafés en terrassen. Vrijwel alles is open en de het is er gezellig druk. We zien zelfs rijen mensen die voor nachtclubs of dancings staan. De coronacijfers zijn hier (nu nog) het laagst van Europa. Later zal blijken dat ook hier het aantal besmettingen toeneemt.

Op 27 december varen we met opstappers Tessa en Yoeri naar het zuiden van Gran Canaria. We overnachten in Pasito Blanco en de volgende dag ankeren we bij Mogan, een toeristisch stadje vol prachtige bloemen, ‘Venetiaanse’ grachtjes en volle terrassen. Later horen we dat dit alles in de jaren ‘80 nieuw gecreëerd is voor de toeristen. Tja goed gelukt zullen we maar zeggen. Wij leefden even in de waan dat dit alles oud en authentiek is…

Ook Oud en Nieuw vieren we natuurlijk met z’n zessen. Iedereen maakt wat tapas, we spelen spelletjes en de nieuwjaarsduik met Unox-muts (watertemperatuur 18 graden!) maakt het tot een  mooie mix van Spaanse en Nederlandse gewoonten. We wandelen door de duinen van natuurpark Maspalomas en verbazen ons over Playa des Ingles; wat een enorme hoeveelheid toeristen kan men hier herbergen en vermaken. Nu is het hier (gelukkig) relatief rustig.

Op 3 januari nemen we met een zwaar gemoed afscheid van de kinderen. Ze moeten zich vooraf laten testen (gelukkig allen ‘negatief’) en met een verdacht kleurtje op het gezicht en een traantje in de ooghoeken stappen ze in het vliegtuig.

In de week daarna zeilen we met een zuidelijke wind terug naar Las Palmas. Daar hebben we vanaf 11 januari afspraken met een tuiger (Alysios) om de verstaging te vervangen en een werf om een lange lijst van aanpassingen en onderhoudsklussen te laten uitvoeren.

Avalon gaat de kant op om flink onderhanden te worden genomen. Allereerst gaat de mast eraf voor vernieuwing van de verstaging, bekabeling, antennes en verlichting. Bij het her-plaatsen leggen we een euromuntje onder de mast; schijnt een oude gewoonte te zijn, we weten ook niet waar het goed voor is, maar het budget stond het toe en hopelijk brengt het geluk.

We vervangen alle navigatieapparatuur: stuurautomaat (ja die was kapot zoals we al zeiden), radar, dieptemeter, snelheidsmeter, windsnelheidsmeter, plotter (een computerscherm voor de navigatie) en nieuwe LED-verlichting in de top van de mast.  De werf heeft prima vakmensen (Rolnautic) in dienst. Zo is het een genot om de lasser, Oswaldo, aan het werk te zien. Hij versterkt de kikkers aan dek (RVS beugels om de landvasten aan vast te maken), past het ankerbeslag aan aan het nieuwe Rocna-anker (heel belangrijk als we straks ook tijdens slecht weer volledig op ons anker moeten vertrouwen), verandert de achter preekstoel (zo noem je het roestvrijstalen hek achterop) zodat we straks plek hebben voor een windvaanstuurinstallatie en doet nog een paar kleine, maar super fijne aanpassingen. Ook kopen we, na enige twijfel (en enkele inspraakavonden en lezing van een stapel bezwaarschriften… 😊) een windmolen. Het ding schijnt weinig herrie te maken (de tijd zal het leren) en levert bij voldoende wind 400 Watt. We denken dat het een goede aanvulling op de zonnepanelen is en hopen dat we daarmee grotendeels energie-onafhankelijk worden. Geert zal jullie t.z.t. met de technische details vermoeien.

Vanwege al deze verbouwingen is Avalon tijdelijk onbewoonbaar en daarom hebben we voor 2 weken een appartement aan Playa de las Canteras gehuurd: uitzicht over strand en oceaan, geluid van de branding en tientallen terrassen op kruipafstand, bepaald geen straf. Geert vertrekt dagelijks rond een uur of 8 per fiets naar de werf om de verbouwing van Avalon te begeleiden en Judith doet het iets rustiger aan, gaat sporten of wandelen en volgt rond het middaguur met een lunch die we samen op het strand nuttigen. In de weekenden maken we mooie uitstapjes met de bus het groene, bergachtige binnenland in. Op 28 januari vinden we dat het tijd wordt om de stoffige en vuile scheepswerf weer te verruilen voor een gewone ligplaats in de haven. We gaan ons daarmee ook weer meer onder de mede-zeilers begeven.

Het is nog onzeker of corona ons toestaat om straks tussen de Canarische  eilanden te gaan ‘cruisen’. Zo niet dan blijven we noodgedwongen nog wat langer op dit prachtige eiland.