We hebben een afspraak met de familie van Judith op 22 oktober op Sicilië, ongeveer 600 mijl naar het oosten. Dat moet normaal gesproken geen enkel probleem zijn want we hebben ruim de tijd. Toch geeft het een lichte spanning: een vertraging door slecht weer, tegenwind of een technische tegenvaller kan zo maar roet in het eten gooien. Daarom benutten we ieder ‘weather window’ met gunstige wind. Op 2 oktober is er zo'n ‘weer-opening’ en verlaten we Ibiza om naar het 150 mijl oostelijk gelegen Menora te zeilen. Het is een rustige tocht met opvallend weinig scheepvaart; het lijkt de oceaan wel. We laten Mallorca aan bakboord liggen en na 24 uur zeilen we de langgerekte smalle baai (5 km) van de hoofdstad Mahon binnen. De Britten hebben in deze ‘fjordachtige’ baai heel wat 18^e en 19^de -eeuws historisch militair erfgoed achtergelaten: beide oevers worden gedomineerd door ruïnes van forten en andere verdedigingswerken. We varen door tot het middeleeuwse ommuurde hart van de stad. Midden in de baai liggen twee vierkante pontons, waar we voor 4 nachten afmeren. Dagelijks gaan we per kano naar de wal om de stad en het eiland te verkennen. Onze favoriete lunchplek is de verbouwde vismarkt, waar we samen met toeristen en autochtonen van de ‘pinchos’ (heerlijke tapashapjes aan een prikker of op een broodje) genieten.

Menorca heeft een erg rustige sfeer, we merken dat we in het naseizoen zijn beland. Buiten de hoofdstad is er weinig verkeer en je ziet weinig sporen van agrarische activiteit. Het landschap is mooi maar wij vonden slechts één goed bewegwijzerde wandeling; maar die was wel spectaculair en voerde ons door een kloof (barranco de Algendar). O ja, we zouden het bijna vergeten: Op Menorca struikel je over de prehistorische resten van nederzettingen en grafmonumenten van zogenaamde 'Tudons'.  We bezoeken onder andere een volledig gave graftombe van 1400 jaar voor Christus en zijn onder de indruk van het idee dat hier ruim voor de komst van de Grieken en de Romeinen een rijke en ver-ontwikkelde maatschappij heeft gefloreerd. 

Na een weekje is er weer een mooi weerbericht en gaan we Spanje verlaten om koers te zetten naar Sardinië. Wel jammer voor Judiths vorderingen met de Spaanse taal; kan ze zich eindelijk een beetje verstaanbaar maken gaan we naar Italië! We vertrekken met een mooie noordenwind maar in de nacht hebben we helaas weinig wind en moet de motor aan. Overdag staat er net genoeg wind voor een snelheid van zo’n 4 a 5 knopen en na 190 mijl laten we juist voor het donker ons anker vallen nabij Sardinië: in een baai aan de zuidzijde van Isola di San Pietro. De volgende dag varen we de laatste 3 mijl naar het enige stadje op dit kleine eilandje: Carloforte. Wandelend en op gehuurde e-bikes verkennen we het hele eiland. Er zijn mooie uitzichten over de kustlijn, maar verder is het eiland vrij saai: veel lege 2^e huizen met alle luiken dicht en geen dorpjes of stadjes.

Op 15 oktober vertrekken we voor een tocht van 260 mijl naar Sicilië. Het lijkt er op dat we onze afspraak met Judiths familie ruim op tijd gaan halen. Onderweg veel buien en sommige met onweer. Gelukkig kunnen we ze op de radar goed zien en ontwijken. Onweer op zee is beangstigend. Er is een kleine kans op een inslag in de mast met grote schade aan alle apparatuur. Voor de zekerheid leggen we de mobiele telefoons, tablets en hand-held marifoon in de oven die als kooi van Faraday bescherming biedt.

De Siciliaanse kust bij Palermo is prachtig: hoge steile rotsen met intrigerende grotten en kloven. Er hangen wat buien tegen de bergen aan en één daarvan stort zich vlak voor we de haven binnen varen over ons uit. We wachten even af en varen met het laatste daglicht de oude stad binnen. Een Italiaans koppel helpt ons een plekje te vinden en biedt ons als welkomstgeschenk een voor Sicilië kenmerkende granaatappel aan. Wat een mooi gebaar en wat een gastvrijheid!
Nog een paar dagen voor de familie van Judith komt. We doen al vast wat ‘voorverkenningen’. Palermo is een lekker rommelige stad met heel veel cultureel erfgoed. De sfeer is een mix van Zuid-Europa en Noord-Afrika. Tunesië ligt hier maar 150 km vandaan. We maken een uitstapje naar Monreale met zijn beroemde kathedraal en kloostertuin.

Op 22 oktober arriveren Judiths moeder Greet, zus Titia en zwager Geert. Samen met hen duiken we 6 dagen onder in deze drukke maar overzichtelijke 3^e stad van Italië.

De stad is in de prehistorie gesticht en was belangrijk in de Griekse en Romeinse oudheid. In de 12^e eeuw vestigden zich hier groepen Noormannen; dus niet alleen voor snelle veroveringen en plundering, maar ze mengden zich met de Sicilianen en bleven vele eeuwen. Blijkbaar stond het prettige klimaat op dit vruchtbare eiland ze wel aan. De Noorse bouwstijl vermengde zich met de Arabische en dat zien we nu nog terug in veel paleizen en ‘lustoorden’. Daarnaast telt Palermo heel veel kerken. Volgens de boekjes maar liefst 134! Sommige zijn aan de buitenkant in vergevorderde staat van verval, maar binnen vergapen we ons aan de vele beelden en de ceramische en natuurstenen mozaïeken met een overdaad aan gouden details. Meestal zijn we niet van die ‘kerkbezoekers’, maar hier maken we er samen met Titia, Geert en Greet een sport van om er dagelijks tenminste 3 te bezoeken.

De stad heeft honderden smalle steegjes met de spreekwoordelijke kleine balkonnetjes waar de was te drogen hangt en de vuilnis soms metershoog op straat ligt. Op de drukke en kleurrijke straatmarkten zien we veel fruit, vis, kruiden en vers eten, waar we ons, zonder vervelende consequenties, aan te goed doen. Regelmatig moeten we even aan de kant voor een van de tientallen scooters die hier blijkbaar de bevoorrading doen. In onze beleving is dat, naast het oversteken van de chaotische verkeerswegen, het enige gevaar in deze (voorheen) Maffia-stad. We ervaren niets van berovingen, zakkenrollers of andere diefstal op straat. We bezoeken een herdenkingshuis voor slachtoffers van de maffia en zijn stil van de jarenlange reeks van moorden en ander geweld. Na de moord op twee rechters begin jaren negentig is er gelukkig een kentering gekomen en lijkt de macht van de maffia tanende. Als ik onze havenmeester er naar vraag beaamt hij dat. Het beruchte systeem van ‘protectie’ (betalen om te voorkomen dat er iets vervelends met je winkel gebeurt) bestaat niet of veel minder. Maar volgens hem zit de maffia nu meer onzichtbaar en dieper in de gewone economie. Zo zijn veel bouwbedrijven onopvallend in handen van de onderwereld.

Maar ja, zoals we al zeiden, voor ons als toeristen is alles gelukkig prima en veilig.

Deze week met familie vliegt voorbij en op vrijdag 29 oktober zwaaien we hen met weemoed uit.