Vluchten voor Caraïbische hurricanes

“Danki” zeggen we  tegen de vriendelijke stewardess als ze onze boardingpassen teruggeeft. Het is 11 juni en vanwege het hurricaneseizoen hebben we Avalon voor een paar maanden op de kant gezet en vliegen naar Nederland. We kunnen niet wachten om onze kinderen, vrienden en familie weer te zien. We vallen met onze neus in de boter; direct de volgende dag mogen we oppassen op kleinzoon Boris. Met zijn 10 maanden moet hij even aan ons wennen, maar al snel kunnen we heerlijk met elkaar spelen, lachen en knuffelen. Een paar dagen later hebben we een familie Blankstein-weekend op de Veluwe. Wat is het fijn om weer met iedereen bij te kletsen en leuke activiteiten doen.

 

Kiel verloren maar niet getreurd

Onze sportieve open familieboot ‘Lontje’ (een JOD 24), had een ophaalbare kiel. Maar sinds een paar weken niet meer. Het ding blijkt niet alleen ophaalbaar, maar ook ‘afvalbaar’ te zijn. Bij Urk viel hij er af en ligt nu op de bodem van het IJsselmeer. Opdreggen of een nieuwe laten maken is erg kostbaar en dus is het bootje zo goed als total loss. Erg jammer, maar Geert vindt het stiekem ook wel erg leuk om samen met Judith en Steven snel een vervanger te gaan zoeken. De keuze valt op een Comet 850: 40 jaar oud, goed gelijnd en compleet met kombuisje, toilet en dieselmotor.  Zowel Steven en Paulien als Judith en Geert wijden de boot in: zeilen in Friesland en opkruisen in de smalle geulen op de Waddenzee. Dit is iets wat we bij Avalon wel een beetje missen en dit maakt dus veel goed.

 

Nog meer watersport? OLA, SUP en drijfband

Ja nog meer watersport: Dochter Tessa woont niet ver van de Vecht en heeft een klein motorbootje bij huis liggen. Het vaartuig heeft wat OLA (‘onderhoud-liefde en-aandacht’) nodig en met de voortstuwing van een klein electro-motortje en een koel drankje in de hand toeren we samen met de familie  over de Vecht, door de Weerdsluis, over de Oudegracht en zien we de (binnen-)stad van Utrecht vanaf de waterkant. We komen op plekjes die wij als geboren en getogen Utrechters nauwelijks herkennen. En omdat Judith van sportief houdt wordt er samen met vriend Jan ook nog volop ge-supt (stand up paddling)  op de Loosdrechtse- en Maarsseveense plassen. En, last but not least, kleinzoon Boris en zijn ouders zijn ook gek op water, dus met Boris in een zwemband  dobberen we in de ondiepe veenplassen vlakbij onze camping in het Noorderpark.

 

Woningruil en zeevracht

We zien weer veel vrienden in en nabij Utrecht. Judith wandelt met haar zussen 3 dagen in de omgeving van Lochem en met vriendin Wilma op de Veluwe. We ruilen onze camper voor twee weken met de Culemborgse woning van vrienden Ben en Sanne. Het weer is in deze periode helaas niet best, maar de luxe van een heel huis met een prachtige tuin maakt dat meer dan goed.

Ondertussen zijn we ook bezig om Avalon op haar toekomstige reizen voor te bereiden. We schaffen een lange lijst scheepsartikelen aan (o.a. een nieuwe schroef, grotere schootlieren, onderdelen voor een diepvries, reserveonderdelen voor de motor). Geert brengt ze naar een zeevrachtbedrijf dat zorg zal dragen voor zeetransport naar Curaçao.

 

Verjaardagen

Op 19 augustus vieren we de eerste verjaardag van Boris. Geert heeft een door Yoeri’s vader getimmerde tuinkist tot zandbak verbouwd. Boris duikt er direct in en geniet van de speeltjes en alle aandacht. En begin september vieren we de 60^ste verjaardag van Judith. Samen met vriendin Itziar heeft ze een klein cafeetje in Utrecht afgehuurd. We dompelen ons onder in de feestelijke en liefdevolle aandacht van familie en vrienden. Je moet het leven vieren!

 

Terug naar de hitte

Op 9 september vliegt Geert terug naar Curaçao om te klussen. Judith blijft lekker nog even om veel tijd met de kinderen en Boris door te brengen. Het werk aan Avalon verloopt redelijk voorspoedig al is het in het begin wel erg lastig om te wennen aan de enorme hitte: Bij ruim 30 graden en weinig wind vlucht ik af en toe naar de airconditioning in het kantoor van de scheepswerf.

Net voordat ook Judith aankomt is de boot klaar om te water te gaan. Veel projectjes zijn klaar, maar het aansluiten van de nieuwe lithium accu moet nog even wachten tot de elektricien tijd heeft. Geert bouwt ondertussen een vrieskistje, waarvoor hij de helft van een oude koel-vriescombinatie gebruikt. Judith geeft de WC/doucheruimte een nieuwe laag verf. We huren de eerste weken een kamer met airconditioning in een leuk resort met zwembad. De meeste dagen werken we van ’s ochtends 8 tot 12 en duiken dan het zwembad in!

 

Willemstad; Pontjesbrug en raffinaderij

Curaçao is niet het mooiste eiland van de Cariben, maar met onze huurauto bezoeken we toch vele mooie plekjes: restaurant Jaanchies met honderden suikervogeltjes bijna op je bord en de pittoreske baai ‘de Lagun’ springen er uit. Hoofdstad Willemstad heeft de wereldberoemde Pontjesbrug en daaromheen liggen veel gerestaureerde koloniale gebouwen.  Er is veel geïnvesteerd in stadherstel, maar er is ook nog veel te doen. In de binnenstad zien we indrukwekkende muurschilderkunst en proeven we heerlijke gerechten in een half open markthal vol met kleine eettentjes.

De omgeving van Willemstad wordt grotendeels gedomineerd door de schoorstenen, opslagtanks en installaties van voormalige Shell raffinaderij. Onze ‘koninklijke’ heeft hier vanaf 1918 tot 1985 op basis van Venezolaanse olie diverse aardolieproducten gemaakt. Dat gebeurde (net als overal elders) op een sterk vervuilende manier en toen Shell de raffinaderij eind jaren ’80 voor één gulden van de hand deed was dat dus inclusief de zwaar vervuilde (zee-)bodem en omgeving van het terrein. Sinds die tijd is de fabriek niet meer in productie en het lijkt er ook niet op dat dat ooit nog zal gebeuren. Wie de immense kosten voor herstel van de milieuschade zal gaan betalen is de vraag.

 

Duikapparaat van een duikbootkapitein

Onze naaste buren in de haven bij de werf zijn Erika en Aeden uit Canada. Erika heeft als beroep duikbootkapitein! Ja echt. Ze weet natuurlijk alles van duiken en wij twijfelen al sinds enige tijd of we een duikcursus willen gaan volgen. (Judith deed op Bonaire een introductieduik van een halve dag.) Ze nodigen ons uit om samen een nieuw duikapparaat genaamd ‘Nomad’ uit te proberen: een drijvende luchtcompressor met een slang van ca. 10 meter waarmee je een klein uur onder water kan blijven. Ze geven ons de noodzakelijk aanwijzingen en we doen een online cursus zodat we veilig met dit apparaat leren omgaan. Het is erg gaaf of zo tussen de vissen en het koraal te zwemmen en ook voor klusjes onder de boot lijkt het ideaal, dus we schaffen het apparaat aan.

 

Tropisch bergbeklimmen

Curaçao is een oorspronkelijk vulkanisch eiland met een paar ringen van oud koraal eromheen. Het aanzicht wordt gedomineerd de Christoffelberg, 375 meter. En, tropisch hitte of niet, die moeten we natuurlijk beklimmen. Om 6.30 staan we bij de poort van het nationaal park dat toegang biedt tot deze tocht. We stijgen gestaag, maar, zoals wel vaker; de laatste 50 meter zijn het moeilijkst. Geert voelt zich niet sterk genoeg om het laatste steile stuk (met handen en voeten) veilig te klimmen en stopt. Judith gaat voor de top van de derde hoogste berg van het Nederlands koninkrijk! De meeste van de Caraïbische pieken hebben we samen bedwongen (Saba 887 meter, St. Eustatius 601 meter, Curaçao 375 meter, Bonaire 240 meter), maar deze is exclusief voor haar!

 

De laatste week van ons verblijf op Curaçao staat in het teken van de verbeterde energievoorziening. Elektricien Jildert sluit de nieuwe lithium accu, alle bijbehorende apparatuur en de zonnepanelen aan. Na een paar dagen testen blijkt alles goed te werken. We gooien de trossen los en wenden de steven naar het westen: op naar Aruba, Colombia en Panama!