Op 30 oktober laten we de drukte van de stad Palermo achter ons en zeilen we een dagtochtje terug naar het westen. Er zit een week tussen het vertrek van de familie van Judith en de komst van onze vrienden Machteld en Hans. De dagen worden korter dus het is zaak om op tijd te vertrekken zodat we nog bij daglicht aankomen. We varen naar Castellammare del Golfo om per taxi Segesta te bezoeken; een vrijwel ongeschonden Griekse tempel en een amfitheater uit de 5^e eeuw voor Chr. De aanblik van deze kolossale tempel, eenzaam gesitueerd in een groen leeg heuvellandschap is onwerkelijk. Het lijkt wel of iemand tijdelijk een filmdecor van bordkarton heeft neergezet.

We proberen met openbaar vervoer weer terug te gaan naar de haven, maar dat valt niet mee. Bussen rijden er niet. Wel vinden we een station, maar gelet op de weelderige begroeiing tussen de rails, verwachten we binnenkort geen trein en dus bellen we maar weer een taxi.

Wijs geworden huren we voor ons volgende uitstapje een auto. We gaan naar Selinunte; een voorheen machtige en uitgestrekte oude Griekse stad met wel 7 tempels, waarvan er een paar deels zijn heropgebouwd. We klimmen en klauteren over de omgevallen eeuwenoude bouwonderdelen en vinden potscherven waarvan we ons afvragen hoe oud die zouden zijn.

 

Na een week zeilen we terug naar Palermo om een heerlijke week met onze vrienden Hans en Machteld te hebben. We beginnen met een citytour van één dag met bezoek aan de mooiste kerken,  straatmarkten en smalle steegjes. Ook bewonderen we de vele creaties van keramiek, typerend voor Sicilië.  Daarna zeilen we naar Favignana, één van de Egadische eilanden. Het blijkt een overzichtelijk lieflijk eiland met een oud kasteel op de bergtop van 300 meter en een grote tot museum verbouwde tonijnfabriek. We voelen de eilandsfeer; bijna alsof we op Vlieland zijn. De pleintjes in de veerhaven worden in de namiddag druk bezocht door vele eilanders. De mannen zitten op de terrassen en onder de laurierbomen en de vrouwen doen boodschappen. Samen met nog één andere boot zijn wij de enige bezoekers. Er is geen elektriciteit of drinkwater, maar het water is schoon en helder genoeg om een najaarsduik te nemen. We maken een foto voor de rubriek ‘wie was waar’ voor het maandblad Zeilen. De week eindigt in havenstad Trapani, waar we Hans en Machteld uitzwaaien. We zullen het missen: Hans z’n kookkunst, de warme gesprekken, de vele lachbuien en ‘gewoon’ hun gezelschap.  Over een jaartje of zo vinden we vast een andere plek en gelegenheid om elkaar weer aan boord te zien.

Tijdens de week met Hans en Machteld varen we voor het eerst met flink wat helling en water in de gangboorden. Judith zit binnen te lezen en ziet dat de kajuitvloer nat wordt; geen paniek, maar wel zorgelijk. Waar komt dat vandaan? Eerst vermoeden we dat het water uit de drinkwatertank komt, maar het blijkt zout te proeven. Na enig zoekwerk zien we dat het uit het wastafeltje in de badkamer komt: bij deze helling staat dat onder water en stroomt de zee via de afvoerslang naar binnen. Vanaf nu weten we dus dat bij dit soort koersen deze afsluiter dicht moet.

 

We gaan een week naar Nederland en in die tijd krijgt Avalon een nieuwe laag anti-aangroeiverf en een nieuwe schroef. We verwachten met deze zogenaamde vaanstandschroef zowel op de motor als zeilend sneller te kunnen varen.

 

Na een fijne week in Nederland waar we door veel mensen weer heel warm werden ontvangen komen we terug in Trapani. De regen heeft het schilderwerk aan Avalon vertraagd en om de winderige en regenachtige werf te ontvluchten vertrekken we voor een autotour van een week over Sicilië.

We zien dat het de afgelopen weken uitzonderijk veel en hard geregend heeft. De akkers zijn doorkerfd met erosiegeulen en de rivieren kolken van bruin modderwater. Wegen zijn overstroomd (geweest) en afgesloten. Eigenlijk wilden we een beroemde tempelvallei en de mozaïeken van Villa Romana bezoeken, maar dat gaat nu niet. We rijden via een tussenstop in Agrigento door naar Catania in het oosten. In vergelijking met Palermo is de stad drukker, vuiler en armer, maar we hebben het er toch goed naar onze zin. Onze B&B ligt letterlijk middenin een grote straatmarkt en ook hier is het aantal oude kerken en paleizen overvloedig, al zijn ze vaak in nog grotere staat van verval. De stad toont ons ook nog van een verrassende andere kant: er is een tentoonstelling van werk van Warhol en Banksy, waar we vol bewondering en verbazing van genieten.

 

Bij een bezoek aan Sicilië hoort natuurlijk ook een ‘beklimming’ van de Etna. De autorit naar boven toont ons eerst de bekende palmen en cactussen, daarna loofbomen in herfst- en wintertooi, dan naaldbomen en kale rotsen en tenslotte (ja hoor!) een besneeuwde top. De skilift is (helaas) buiten gebruik (vanwege de vorst zegt men..!) maar tot onze knieën in de sneeuw hebben een echte wintersportbeleving.

Diezelfde dag rijden we weer naar de kust waar we wadend het ‘sprookjeseiland’ Isola Bella bezoeken. Een piepklein eilandje dat net niet vast zit aan het strand en dat in de jaren zeventig decor was voor beroemde speelfilms van Ingmar Bergman, Marcello Mastrorianni en Sofia Loren.

 

Een ander lonkend reisdoel is het eilandje Stromboli; één van de weinige permanent actieve vulkanen van Europa. Een veerboot brengt ons er naar toe en we hebben geluk: ’s avonds direct na aankomst is het onbewolkt en zien we na een nachtelijke wandeling de lava en de as elke 20 minuten honderden meters hoog uit de vuurmond spuiten. Fantastisch en imposant. Het bijbehorende geluid lijkt op zwaar onweer en maakt ons in het begin een beetje bang. “Het ding zal toch niet juist nu geheel uit elkaar knallen…?” Dat gebeurt gelukkig niet. De volgende dag is het echter mistig en bewolkt, zien we dus niets, maar horen we wel nog haar machtige gegrom… als afscheid.

 

Terug in Trapani wacht ons een proefvaart met de nieuwe schroef. We zijn tevreden: De snelheid op de motor is inderdaad ongeveer 1 knoop meer en later merken we dat de zeilsnelheid ook veel beter is.

Direct de volgende dag is de windrichting goed om te vertrekken. Wel veel wind, maar van achteren. Eenmaal onderweg blijken windsnelheid en golfhoogte behoorlijk pittig te zijn. Golven van 3 tot 4 meter en windsnelheid van gemiddeld ruim 30 knopen. Eenmaal zien we zelfs 40 kn. in het display staan. Met twee reven en alleen de kotterfok halen we een gemiddelde snelheid van 8 knopen met (surfende) uitschieters naar 11 en 12. Wij zijn een beetje gespannen, maar Avalon doet het goed. Eén keer drukt een brekende golf ons even uit koers, maar verder gaat ze ‘gewoon hard rechtdoor’.

De aanloop van de geplande haven Mazara del Vallo gaat goed gecoördineerd en geconcentreerd en gelukkig is er een lange havenarm die direct bij binnenvaren goede beschutting biedt. Snel de zeilen weg en zoeken naar een veilig en comfortabel plekje om deze storm die naar verwachting 3 dagen gaat duren uit te zingen. De enige beschikbare plekken in de jachthaven zijn pal aan lagerwal, dus dat willen we niet. Aan de andere kant is een prachtige kade bij de Guardia Maritim, maar daar worden we weggestuurd. Dan maar langs een vissersboot afgemeerd, maar als we daar goed en wel liggen komt de havendienst ons ook daar wegsturen. “Als we niet naar de jachthaven willen moeten we maar vertrekken: de zee op.” Nou dat doen we zeker niet! Gelukkig neemt de wind even iets af en omdat er een havenmeester klaar staat bij de jachtensteigers wagen we het er op om daar toch af te meren. Helaas is de havenmeester bijzonder onhandig. Hij trekt de mooringlines aan de verkeerde kant en veel te vroeg omhoog, waardoor we maar liefst 3 (!) lijnen in schroef en boegschroef krijgen. Gelukkig hebben we verder geen schade en liggen we desondanks goed en veilig vast. Dit is hard nodig want de komende dagen komt er nog veel meer wind.  

De volgende dag komt een duiker de lijnen uit de schroef halen. Uiteraard tegen een ‘mooie’ vergoeding. Ons protest dat het vooral de schuld van de havenmeester was wordt niet begrepen noch gehoord.

Maar uiteindelijk liggen we 5 dagen redelijk comfortabel. We cocoonen met elektrisch kacheltje, kerstverlichting en grappa en spannen een slingerzeiltje om te voorkomen dat Judith bij de vlagen van 35 knopen en meer uit haar bed zal vallen.