Verslag 17: van Cartagena via Portimão naar Gran Canaria

“Avalon Avalon Avalon, this is sailing yacht Pullundria, do you read me?” We zijn onderweg van Almerimar naar Gibraltar, het is 3 uur in de morgen en er staat geen wind. We varen dus op de motor, maar maken erg weinig voortgang. En daar is maar één verklaring voor: we hebben (veel) stroom tegen. En daar hebben Marvin en Hannah van de Pullundria ook last van, vandaar dat ze ons per marifoon oproepen om te vragen of wij wellicht weten hoe we de tegenstroom kunnen ontwijken. Helaas voor hen weten wij dat ook niet en ons marifoongesprekje eindigt dan ook met “Good luck, let us know if you find a route with less current.”

We hebben de Spaanse kust achter ons gelaten. De stad Cartagena, met o.a. een Romeins theater en La Alcazaba in Almeria waren mooi, maar verder was de kust wat saai en vaak te dicht bebouwd met grote hotels. Net als de weken hiervoor benutten we iedere dag met oostenwind om zoveel mogelijk mijlen te maken richting Gibraltar en Portugal. We hebben best veel geluk dus het schiet goed op en met nog een ruime week ‘op de klok’ stoppen we even in Gibraltar waar we opnieuw contact maken met Ingrid en Peter die we op Sicilië hebben leren kennen. En ook met de Duitse bemanning van de Pullundria! Ingrid laat ons een filmpje zien dat gemaakt is aan boord van Pullundria: “Avalon, Avalon, Avalon, this is Pullundria. Yes Pullundria this is Avalaon, what can I do for you?”…. Hé? Hoe kan dat nou? Het filmpje is opgenomen door Hannah terwijl Marvin in gesprek is met Geert en ze heeft het doorgestuurd naar Ingrid, die vervolgens zei: Avalon? Van Judith en Geert? Die kennen wij! Wat een toeval om zo je eigen steenkolenengels weer terug te horen.

Inmiddels heeft Marvin op de weathersite ‘Windy’ ontdekt dat deze ook informatie over zeestromen geeft. En daaruit blijkt dat we ‘perfect’ middenin een ‘rivier’ met 2 à 3 knopen tegenstroom voeren. In de klassieke zeepilot van de Middellandse Zee was daarover niets te vinden.

Die avond, tijdens een heerlijke Indische maaltijd bereid door Ingrid, spreken we met Pullundria af om de volgende ochtend vroeg te vertrekken richting het smalste deel van de Straat van Gibraltar (Tarifa) en Cádiz.

 

Het wordt een tocht van 70 mijl met (we hebben ze niet geteld) zeker 15 zeilwissels en – manoeuvres. Judith: “Meer dan 30 knopen wind, dus Geert rol de kluiver nog maar wat in en doe direct ook een extra rif in het grootzeil.” Even later veranderen we van koers en moeten kluiver en grootzeil gegijpt worden: boom wat laten zakken, kluiver inrollen, boom wegnemen en op dek vastmaken. Bulletalie van grootzeil los, grootzeil gijpen, bulletalie en juiste bakstag weer vast. Boom aan de andere kant in de schoot zetten, ophijsen en kluiver uitrollen. Weer een half uur later valt de wind geheel weg: Boom en kluiver wegnemen en motor starten. En zo ging dat de gehele dag door.

De Pullundria vaart voortdurend bij ons in de buurt. Zij gebruiken slechts het voorzeil; geen grootzeil en geen boom. En ja, eerlijk is eerlijk; ze gaan bijna net zo snel. En dat zonder daarvoor tientallen ‘vermoeiende’ handelingen te moeten doen. ’s Avonds in Cádiz vragen Hannah en Marvin zich dan ook lachend af: Waarom maken jullie je zo druk? Met alleen een voorzeil gaat het toch ook? We wisten er even geen antwoord op.

 

In Cádiz wachten we drie dagen op het afnemen van de wind, die gelukkig nog oostelijk is en blijft. We hebben mooie ontmoetingen en gesprekken met ‘oude’ en nieuwe bekenden: Hannah en Marvin, de bemanning van de Nederlandse catamaran de Zilt en Berend, trotse eigenaar van de Lyrics. Overdag zwerven we door de smalle middeleeuwse steegjes en pittoreske pleintjes van deze sfeervolle stad en bezoeken we enkele van de honderden tapasrestaurantjes en barretjes.

 

Er rest ons nog een tocht van circa 24 uur naar Portimão om daar nagenoeg tegelijkertijd aan te komen met zoon Steven en zijn vriendin Paulien. We varen weer samen op met Hannah en Marvin en genieten van een prachtige volle maan en mooie steady wind van achteren. De baai van Cádiz en dit deel van Spanje en Portugal is de laatste jaren berucht vanwege de aanvallen van orka’s. Omdat we een stalen schip met dito roerblad hebben zijn we daar niet zo bang voor, maar Hannah en Marvin zijn behoorlijk nerveus. Ze willen graag bij ons in de buurt blijven en hebben elektronische ‘pingers’ aangeschaft om de orka’s op afstand te houden. Of het aan deze hoogfrequente geluidspiepers ligt weten we niet, maar we zien (helaas) geen één orka. In de middag van 15 juli gaan we voor anker op de rivier van Portimão en de volgende dag is er een heerlijk weerzien met Steven en Paulien. Paulien heeft net een stageperiode van 6 maanden in Spanje achter de rug en is vanaf nu onze officiële Spaanse tolk.


Van Portugal naar de Canarisch Eilanden

“Pap, mam, zullen Paulien en ik zorgen voor het eten onderweg? Dat scheelt jullie een hoop denk- en regelwerk en wij vinden het leuk.” We kennen de culinaire kwaliteiten van die twee inmiddels en hoeven niet lang over dit aanbod na te denken. Ondanks de veelal onrustige zee met golven tot 3 meter eten we tijdens de gehele oversteek van Portugal naar de Canarische eilanden voortreffelijk: gevarieerd, zoveel mogelijk veganistisch en zeer smaakvol. De tijden van bonen, spek en doperwtjes uit blik zijn duidelijk voorbij!

 

De laatste dagen voor vertrek vult Judith de watertank (de dieseltank is nog zo goed als vol met lekker goedkope Gibraltese diesel), doen Steven en Paulien inkopen, doet Geert nog wat nautisch-technische controles aan stuurautomaat en motor en zeilen we een proeftochtje naar het waddengebied van Alvor. Tijdens onze laatste wandeling terug naar Avalon dragen we allen een drinkwatertankje van 5 liter, want je weet maar nooit…

 

De oversteek verloopt voorspoedig al is de zee zoals gezegd vrij onstuimig. Voor Paulien is dit de eerste oceaantocht en de eerste keer zo lang in een kleine ruimte samen met haar schoonouders. Met veel respect en bewondering zien we hoe ze zich daar doorheen slaat. Omdat we met z’n vieren zijn, zijn de wachten kort en niet zwaar, maar de langzame oceaandeining maakt ons allemaal wat ‘katterig’ en we slapen veel. Tijdens ‘happy hour’ (5 uur boordtijd) en de avondmaaltijd leeft iedereen weer op om daarna weer veel en lekker te gaan slapen.

Na ruim 100 uur op zee (vier dagen) tekent de kust van La Graciosa zich af aan de horizon. We hebben ons best gedaan om vooraf een plekje in de haven te reserveren, maar dat is, zo blijkt, niet gelukt. Eenmaal tussen de pieren legt een havenbewaker ons (via vertaling van Paulien) uit dat de haven ‘in onderhoud’ is en we dus geen ligplaats kunnen nemen. Smeken noch boos worden heeft enige zin en we varen mokkend en teleurgesteld weer weg; richting de meest dichtbij gelegen beschutte baai, alwaar we voor anker gaan, de kano oppompen en aan land gaan. We dompelen ons onder in de zeer bijzondere sfeer op dit kleine eilandje: nauwelijks verharde wegen en auto’s, een landschap van kale gele vulkaankraters en prachtige stranden en een dorpje waar je met je voeten in het zand aan het strand een koud drankje kunt nemen als beloning van een vermoeiende zeiltocht.

 

Twee dagen later zeilen we door naar Arrecife, Lanzarote, waar Steven en Paulien afstappen en met de veerboot naar Tenerife varen om daar aan een wandelvakantie te beginnen. Wij zeilen na een paar dagen naar de hoofdstad van Gran Canaria om Avalon daar achter te laten. We vliegen op 8 augustus naar Nederland om op tijd te zijn voor een heel bijzondere gelegenheid; we gaan grootouder worden. Op19 augustus wordt onze kleinzoon Boris geboren, wat zijn wij trots!

voor anker bij het strand van Almerimar

Romeins theater in Cartagena, Spanje

samen met sy Pullundria door de straat van Gibraltar bij Tarifa

de havens van Cadiz, Spanje

proefvaartje bij Alvor, Portugal

van het Portugese naar Spaanse gastenvlaggetje